80 yaşındaki Don Justo, kayıp köpeğinin peşinden otostopla bir yolculuğa çıkar. Seyyar satıcı Roberto, etkilemek istediği kadının çocuğu için bir doğum günü pastası siparişi verir. Fakat bu güzel davranış beklemediği sürprizler açacaktır başına. Maria Flores, yiyecek yemek bulamazken bir yarışma programına katılacaktır.
Farklı öyküleri ve beklentileri olan bu insanların yolu, Patagonya’nın ıssız ve tenha duraklarında kesişir.Benim keyifle izlediğim filmlerden biri. bir kez ^Türkiye'de izledim. Buones Aires'teki arkadaşalarıma bir Arjantin filmi izlemek istediğimi söyleyince bu filmi önerdiler. izlediğimi söyleyince çok şaşırdılar. Bir kez de filmin geçtiği ülkede filmi buralı arakadaşlarımla izleme fırsatı buldum. aynı keyifle izledim. Son derece basit hikayeler ama öyle etkileyici ki..Belki de güzel filmler basit hikayelerden çıkıyordur. Hikaye basit ama çok katmanlı. kazıdıkça başka birşey buluyorsunuz.Aslında benim sevdiğim sinema bu.
Juan Pablo Rebello,Pablo Stoll,2004,Uruguay
Jacobo, Uruguay Montevideo’da kendi halinde yaşayan 60 yaşında bir adamdır. Hayatını dolduran iki şey vardır: eski püskü çorap fabrikası ve 20 yıldır yüzünü görmediği kardeşi. Sağ kolu Marta ile kurdukları düzen, işlerinin her zaman yolunda gitmesini sağlamaktadır.iki kişilik bir yalnızlık, değişim ve dönüşüm hikayesi.Yine basit bir hikaye.Derinlikli bir anlatım. Çok ama çok etkileyici.
“An” dokunulmaz ve uçucudur! An, bu yüzden zamanın en önemli değer ölçütüdür. Fotoğrafın “altın ölçeğinde” ana dokunmak, yaşamın farkında olmakla eş anlamlıdır.
